Ξεπεταχτήκαμε όλοι από την ίδια άβυσσο,
η ζωή μας πόνεσε το χρώμα μας αδιάφορο.
Και το βάθος της είναι απύθμενα άγνωστο,
τα κύματα της έπνιξαν μέχρι και τον αλάνθαστο.

Και οι δύο κόσμοι απ’το κεφάλαιο ενώθηκαν,
άνθρωποι χάθηκαν μα ίσως άλλοι σώθηκαν.
Και άλλοι πούλησαν την ψύχη τους για αργύρια,
άλλοι στα απόνερα αντίκρισαν μαρτύρια.

Και εσύ σύμβολα κάνεις τα βασανιστήρια,
εγώ προσπάθησα να νιώσω την παλίρροια.
Και μες το βούρκο της άκουσα τη φωνή της,
μα το ύψος της φανέρωνε μόνο τη δύναμη της.

Και όσοι πλέον σε αυτήν αρμενίζουν,
με καϊξή το διάβολο πως κέρδισαν νομίζουν.
Και όσοι πλέον προδίδουν για να προχωρήσουν,
θαρρούσαν πως τα κύματα θα τους συγχωρήσουν. (1ο κουπλέ)

Και εγώ ψάχνω ένα λόγο να ξυπνήσω το πρωί,
μα νιώθω πάλι βυθισμένος και χωρίς καμιά ντροπή.
Αναβάλλω ότι με γεμίζει επιδεικτικά,
γιατί φοβάμαι την παλίρροια και κολυμπώ στα ρηχά.

Και πάλεψα τα κύματα με πλάσματα που αγάπησα,
μα δεν ήταν ότι πιο όμορφο συνάντησα,
γιατί οι καταιγίδες με έμαθαν και άλλαξαν.
Η βροχή βουλιάζει πλοία πιο εύκολα από ότι η θάλασσα. (Ρεφρέν)

Υπάρχει καθήκον και ευθύνη,
καθήκον μας να ενώσουμε ότι πλέον έχει μείνει.
Γιατί όλοι στην ίδια βάρκα πλέουμε,
τα ίδια νερά διασχίζουμε, τον ίδιο αέρα αναπνέουμε.

Δεν υπάρχει αμάρτημα, υπάρχει ένοχη συνείδηση.
Το δεύτερο είναι πιο βαρύ, βαρύ σαν την διεκδίκηση.
Παγώνει το σώμα σου, κρύο σαν την εκδίκηση.
Σου στερεί τον ύπνο, είσαι μόνιμα σε αφύπνιση.

Και είδα στα μάτια σου την αλμύρα,
είδα δάκρυα τόσο μεγάλα και ότι είπα πίσω πήρα.
Και πάνω στην άμμο περπάτησα,
μα πια δεν με αγαπούσε, έτσι τους αχινούς της πάτησα.

Και φτάνοντας στον προορισμό μου,
οι συμπληγάδες με περίμεναν και το αίσθημα του τρόμου.
Γιατί ο κλοιός της κοινωνίας σφίγγει πάνω μας,
σκάει το κύμα και γκρεμίζει όλα τα κάστρα μας. (2ο κουπλέ)

Και εγώ ψάχνω ένα λόγο να ξυπνήσω το πρωί,
μα νιώθω πάλι βυθισμένος και χωρίς καμιά ντροπή.
Αναβάλλω ότι με γεμίζει επιδεικτικά,
γιατί φοβάμαι την παλίρροια και κολυμπώ στα ρηχά.

Και πάλεψα τα κύματα με πλάσματα που αγάπησα,
μα δεν ήταν ότι πιο όμορφο συνάντησα,
γιατί οι καταιγίδες με έμαθαν και άλλαξαν.
Η βροχή βουλιάζει πλοία πιο εύκολα από ότι η θάλασσα. (Ρεφρέν)