We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Α​Δ​Ρ​Α​Σ​Τ​Ε​Ι​Α EP

by ΦΙ ΓΑΜΑ

/
  • Streaming + Download

    Includes high-quality download in MP3, FLAC and more. Paying supporters also get unlimited streaming via the free Bandcamp app.
    Purchasable with gift card

      name your price

     

1.
Το μυαλό μου συνεχώς είναι σε πόλεμο, με σκέψεις και με έμπνευση κάθε μέρα μου περνάω. Όσο αποφεύγω σφαίρες από της ζωής τον όλεθρο, είπα πριν φύγω μια για πάντα να κάνω αυτό που αγαπάω. Και φτάνουμε στο σήμερα, 20 ετών ρουφάω με τζούρες τα προβλήματα. Προσπαθώ να με καταλάβουνε τα βλήματα, μα πως να με καταλάβεις αν δεν σε έπνιξαν τα κύματα. Δεν μετανιώνω για ατοπήματα, λάθη μας κάνουν ότι είμαστε εν τέλη. Αν δεν μηδένιζα προσχήματα, δεν θα ήμουν αυτός που γράφει στίχους όταν ήλιος ανατέλλει Και έχω βιώσει μοναξιά, έχω βιώσει τι σημαίνει να μην έχεις να τα πεις. Βρήκα απ΄το χάος μου όμως λίγη σιγουριά, και αν δεν βλέπεις την υπέρβαση είσαι ρηχός για να τη δεις. Και έχω ανάγκη να εκφραστώ, έχω ανάγκη να μελοποιήσω συναισθήματα, για τα λόγια σου σε ευχαριστώ, οι στίχοι που γράφω για πάρτη σου θα γίνουνε συνθήματα. Και πριν με κρίνεις λίγο σκέψου, θέλει κότσια να εκθέσεις την ψυχή σου. Και πριν με κρίνεις λογικέψου, πέρασα πολλά και τα συζητάω μαζί σου. (1ο κουπλέ) Κανένας δεν ξεφεύγει απ'την Αδράστεια, για μένα Αδράστεια είναι η έμπνευση και το συναίσθημα. Φοβόμουν να εκφραστώ τόσα χρόνια μες την αδράνεια. Φέρνω τη Νέμεσις για όσα ποτέ δεν μου είχαν έτοιμα. Γιατί έχω ζήσει δύσκολα, οι γύρω μου το ξέρουνε καλά. Το τετράδιο μου πέρασε πολλά, έχει μαζέψει πόνο, έρωτα και μίσος. Πριν εκραγεί σαν supernova ξαφνικά, κάνω αυτό που χρωστάω στον εαυτό μου, είπα βγαίνω να μιλήσω, είπα βγαίνω να μιλήσω. (Ρεφρέν) Αδράστεια για μένα ήσουν και εσύ, γιατί με σκότωνες και έμενα σαν τον εξαρτημένο εκεί. Και σε είχα ανάγκη στην πιο δύσκολη στιγμή, γύρω μου όλα έπεφταν μα στήριγμα δεν ήσουνα εσύ. Και όλα τα ερωτικά για μια κοπέλα, έσπειρε μέσα μου τη ζήλια βίωσα την αηδία της. Έχω μόνο αγάπη εγώ κακία δεν κρατώ, αν μια μέρα φύγει θα αυτοκτονήσω στην κηδεία της. Και από ότι φαίνεται η μουσική πια δεν ενώνει, γεμίσαμε κλειστόμυαλους και η κόντρα δυναμώνει. Και θα προσπαθούσα με αυτό το κομμάτι να μας ένωνα, μα όπου να ναι το κομμάτι τελειώνει. Βλέπεις μια λάθος εικόνα, πάλη για επιβίωση ως τον άλλο χειμώνα, ξύπνα είμαστε όλοι μέσα στον αγώνα, αγάπα με σαν άνθρωπο ποτέ σου σαν περσόνα. Μα ο εχθρός είναι κοινός, και άμα δεν το βλέπεις μας χωρίζουν συνεχώς. Γράφω μέσα απ'της Αδράστειας το άββατο, δεν ονειρεύτηκα ποτέ να τυρανιέμαι, για ένα μεροκάματο. Άνοιξε τα μάτια σου δεν είσαι ότι βλέπεις είσαι οντότητα, τι έχουμε να χωρίσουμε είμαστε όλοι μειονότητα, τα κόμματα και οι σταυροί σας φέρνουν μόνο εχθρότητα. Εγώ βγάζω φωνή για την ενότητα. (2ο κουπλέ) Κανένας δεν ξεφεύγει απ'την Αδράστεια, για μένα Αδράστεια είναι η έμπνευση και το συναίσθημα. Φοβόμουν να εκφραστώ τόσα χρόνια μες την αδράνεια. Φέρνω τη Νέμεσις για όσα ποτέ δεν μου είχαν έτοιμα. Γιατί έχω ζήσει δύσκολα, οι γύρω μου το ξέρουνε καλά. Το τετράδιο μου πέρασε πολλά, έχει μαζέψει πόνο, έρωτα και μίσος. Πριν εκραγεί σαν supernova ξαφνικά, κάνω αυτό που χρωστάω στον εαυτό μου, είπα βγαίνω να μιλήσω, είπα βγαίνω να μιλήσω. (Ρεφρέν)
2.
Στο τετράδιο μου η μοναξιά φέρνει συγκίνηση, Ποτέ δεν με άφησαν να εκφέρω αντίρρηση. Κρυφά από τους γονείς μου και τους γύρω μου, ξημερώματα στο δωμάτιο μου έγραφα του δρόμου ποίηση. Κάθε μέρα νέα ανησυχία, Κάθε μέρα κι’άλλο ένα πρόβλημα, Τα τετράδια παντού τα έπαιρνα μαζί μου, αν έβλεπαν τι έγραφα θα με ρωτάγαν ποιο το νόημα. Μα το όνειρο είναι όνειρο θυμήσου, όνειρο δεν είναι ότι σε έπεισαν ότι είναι οι γονείς σου. Το όνειρο δεν πεθαίνει μαζί σου, όσο ζεις και προλαβαίνεις μην κοιμάσαι, οραματίσου. Και εκεί που νόμιζα ότι θα ηρεμήσω, και το τετράδιο για μια φορά θα αφήσω, σαν δαίμονας με τραβάει πίσω, γράφω πάλι και ότι έχω μέσα απ’το τετράδιο θα ζήσω. Άλλοι εμπνέονται και φτιάχνουν πίνακες αριστουργήματα, εγώ γράφω από ανάγκη για όλα μου τα προβλήματα, τετράδιο μέσα στο θάλαμο νοσοκομείου, τετράστιχο για κάθε ασθενή του ιατρείου. Και το μυαλό μου σκέφτεται μουσικά, σφυρίζοντας διαλέγω τη μελωδία μου μετά. Ήχοι από αυτοκίνητα και κόρνες, ζωντανή μετάδοση από γιγάντιες οθόνες. (1ο κουπλέ) Και γράφω πάλι, Τσιγάρο, τετράδιο, μπουκάλι. Και γράφω στίχους, με μουσική από της καρδιάς μου τους ήχους. Και νιώθω πόνο, πάλι καλά γράφω και επιβιώνω, να με θυμάσαι, μου λεγες μη σκαρώνεις στίχους όπου και να σαι. (Ρεφρέν) Στο τετράδιο μου η ανασκόπηση του σήμερα, σαν ημερολόγιο το κρατάω κάθε βράδυ. Στο τετράδιο μου εξαγριώνω ζώα ήμερα, μέρες χαρούμενες για να γράψω βυθίζομαι στο σκοτάδι. Και οι εικόνες μιας πόλης που είναι έρημη, από συναισθήματα και από αναστολές. Άξιοι αποκαλούνται οι άνθρωποι, μόνο αν φορέσουν τις στολές. Αισθάνομαι ασθενής που χρειάζεται ορός, όπου και να πάω το κοντάρι κρατάω συνεχώς. Και μες τις φλέβες μου κυλάει η ουσία, έκφραση και ανταμοιβή, έμπνευση και πεμπτουσία. Με πέτυχες στο δρόμο με ρωτάς αν γράφω ακόμα, είναι σαν να ρωτάς αν το μπουκάλι έχει πώμα. Όσο υπάρχει το μυαλό μου πριν γίνει λάσπη και χώμα, θα σου αφιερώνω κομμάτια που έγραψα όταν ήμουν λιώμα. (2ο κουπλέ) Και γράφω πάλι, Τσιγάρο, τετράδιο, μπουκάλι. Και γράφω στίχους, με μουσική από της καρδιάς μου τους ήχους. Και νιώθω πόνο, πάλι καλά γράφω και επιβιώνω, να με θυμάσαι, μου λεγες μη σκαρώνεις στίχους όπου και να σαι. (Ρεφρέν)
3.
Ο κόσμος γύρω σου καίγεται δεν θες να δεις, επέλεξες από μόνος σου να εθελοτυφλείς, τρως από το περίσσευμα, λες μια χαρά είσαι και ζεις. Θυμήσου στις ταινίες πρώτος πεθαίνει ο αδαής. Έκλεισες μόνος σου τα μάτια σου, την αλήθεια δεν είδες. Αν δεν θες ούτε να την ακούς, τότε βάλε ωτοασπίδες. Αλήθεια δεν είναι ότι γράφουν οι εφημερίδες. Μα ότι παραμίλησαν στα μεθύσια τους οι μερακλήδες. Βυθισμένοι σε καπνούς οι θεριακλήδες, γιατί ο καπνός θολώνει μνήμες μα σπάει και ασπίδες. Η αλήθεια είναι γραμμένη στου τετραδίου τις σελίδες, βρίσκεται θαμμένη κάτω από τις πυραμίδες. Είμαστε τα τρωκτικά στο κλουβί, τρέχουμε σαν τρελοί για να γελάνε αυτοί. Βλέπουμε μέχρι όσο μας αφήνουν να δούμε, όσο ζούμε, δεν θα ζούμε μόνο θα ασφυκτιούμε. (1ο κουπλέ) Διαίρει και βασίλευε θυμήσου, δεν μας θέλουν ενωμένους, εμάς δεν μας θέλουν ίσους. Μας βουλιάξαν μέσα στο βυθό του μίσους, να κλαίνε οι γονείς μας, να γελάνε οι δικοί τους. Και όσο παλεύουμε για ότι μας αξίζει, φοβόμαστε το θάνατο γιατί θα μας κοστίσει. Θα πεθάνουμε μόνοι μας χωρίς αυτό να αργήσει. Μα όλους ενωμένους ποιος θα μας αντιμετωπίσει. (Ρεφρέν) Τους εμφύλιους τους ξεκινήσαν συμφιλιωμένοι. Κοστουμάτοι αγκαλιασμένοι και πολίτες ρημαγμένοι. Αν δεν γίνεις αετός τότε τα όρνεα σε τρώνε, πριν γίνει πάλι ο Φύρερ αρχηγός, τα άσωστα τράβα σώνε. Τα όρνεα σε δίδαξα να τρως ψοφίμια, οι αετοί πώς να πετάς μακριά και να μην μπλέκεσαι με αγρίμια. Τώρα τάισε κι’άλλο το ναρκισσισμό σου, μεγαλώνει το <<εγώ>> σου, όσο μικραίνει το μυαλό σου. Μη βαδίζεις μπροστά μου, δεν παίζει να ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου, εγώ δεν θέλω να σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου, έτσι μαζί θα αλλάξουμε τα πράγματα. Γαμώ τα αφεντικά και τα απλήρωτα μεροκάματα. (2ο κουπλέ) Διαίρει και βασίλευε θυμήσου, δεν μας θέλουν ενωμένους, εμάς δεν μας θέλουν ίσους. Μας βουλιάξαν μέσα στο βυθό του μίσους, να κλαίνε οι γονείς μας, να γελάνε οι δικοί τους. Και όσο παλεύουμε για ότι μας αξίζει, φοβόμαστε το θάνατο γιατί θα μας κοστίσει. Θα πεθάνουμε μόνοι μας χωρίς αυτό να αργήσει. Μα όλους ενωμένους ποιος θα μας αντιμετωπίσει. (Ρεφρέν)
4.
Ξεπεταχτήκαμε όλοι από την ίδια άβυσσο, η ζωή μας πόνεσε το χρώμα μας αδιάφορο. Και το βάθος της είναι απύθμενα άγνωστο, τα κύματα της έπνιξαν μέχρι και τον αλάνθαστο. Και οι δύο κόσμοι απ’το κεφάλαιο ενώθηκαν, άνθρωποι χάθηκαν μα ίσως άλλοι σώθηκαν. Και άλλοι πούλησαν την ψύχη τους για αργύρια, άλλοι στα απόνερα αντίκρισαν μαρτύρια. Και εσύ σύμβολα κάνεις τα βασανιστήρια, εγώ προσπάθησα να νιώσω την παλίρροια. Και μες το βούρκο της άκουσα τη φωνή της, μα το ύψος της φανέρωνε μόνο τη δύναμη της. Και όσοι πλέον σε αυτήν αρμενίζουν, με καϊξή το διάβολο πως κέρδισαν νομίζουν. Και όσοι πλέον προδίδουν για να προχωρήσουν, θαρρούσαν πως τα κύματα θα τους συγχωρήσουν. (1ο κουπλέ) Και εγώ ψάχνω ένα λόγο να ξυπνήσω το πρωί, μα νιώθω πάλι βυθισμένος και χωρίς καμιά ντροπή. Αναβάλλω ότι με γεμίζει επιδεικτικά, γιατί φοβάμαι την παλίρροια και κολυμπώ στα ρηχά. Και πάλεψα τα κύματα με πλάσματα που αγάπησα, μα δεν ήταν ότι πιο όμορφο συνάντησα, γιατί οι καταιγίδες με έμαθαν και άλλαξαν. Η βροχή βουλιάζει πλοία πιο εύκολα από ότι η θάλασσα. (Ρεφρέν) Υπάρχει καθήκον και ευθύνη, καθήκον μας να ενώσουμε ότι πλέον έχει μείνει. Γιατί όλοι στην ίδια βάρκα πλέουμε, τα ίδια νερά διασχίζουμε, τον ίδιο αέρα αναπνέουμε. Δεν υπάρχει αμάρτημα, υπάρχει ένοχη συνείδηση. Το δεύτερο είναι πιο βαρύ, βαρύ σαν την διεκδίκηση. Παγώνει το σώμα σου, κρύο σαν την εκδίκηση. Σου στερεί τον ύπνο, είσαι μόνιμα σε αφύπνιση. Και είδα στα μάτια σου την αλμύρα, είδα δάκρυα τόσο μεγάλα και ότι είπα πίσω πήρα. Και πάνω στην άμμο περπάτησα, μα πια δεν με αγαπούσε, έτσι τους αχινούς της πάτησα. Και φτάνοντας στον προορισμό μου, οι συμπληγάδες με περίμεναν και το αίσθημα του τρόμου. Γιατί ο κλοιός της κοινωνίας σφίγγει πάνω μας, σκάει το κύμα και γκρεμίζει όλα τα κάστρα μας. (2ο κουπλέ) Και εγώ ψάχνω ένα λόγο να ξυπνήσω το πρωί, μα νιώθω πάλι βυθισμένος και χωρίς καμιά ντροπή. Αναβάλλω ότι με γεμίζει επιδεικτικά, γιατί φοβάμαι την παλίρροια και κολυμπώ στα ρηχά. Και πάλεψα τα κύματα με πλάσματα που αγάπησα, μα δεν ήταν ότι πιο όμορφο συνάντησα, γιατί οι καταιγίδες με έμαθαν και άλλαξαν. Η βροχή βουλιάζει πλοία πιο εύκολα από ότι η θάλασσα. (Ρεφρέν)
5.
Ετών 17 βγήκες στο δρόμο, πριν ενηλικιωθείς έμαθες να κοιτάς πάνω από τον ώμο. Και στη φούσκα που ονομάζουν ευτυχία, παρακάλαγες να μπεις, σε είχε αρπάξει απ'τα μυαλά η δυστυχία. Πρώτα χωρίσανε οι γονείς σου, και εσύ χάρηκες που έφυγε απ'το σπίτι ο βιαστής σου. Η μάνα σου τα παράτησε όλα και έπεσε στην παραμύθα, είχες λουστεί με βενζίνη και έψαχνες μόνο μια σπίθα. Και το ψυγείο άδειαζε και τα λεφτά τελείωσαν, και οι ελπίδες για να φτιάξει η ζωή σου λιώσαν. Μα ο πατέρας σου δεν έδινε διατροφή, γιατί έτρεξε μια νύχτα με διακόσια στην στροφή. Και ένιωθες σαν ζώο που δεν έχει τροφή, δεν πήγαινες σχολείο για να προσέχεις αυτή. Και πείναγες και έκλαιγες ποτέ σου δεν μιλούσες, προσευχόσουν στο Θεό, μα αν υπήρχε όλα αυτά δεν θα τα περνούσες. Και έτσι βγήκες για το μεροκάματο, ποτέ δεν θα ξεχάσεις στη δουλειά το πρώτο Σάββατο. Μέχρι τις πέντε το πρωί εξυπηρετούσες, για ένα εικοσάρικο απ'την υπέρταση παραμιλούσες. Η μάνα σου είπε "ο μισθός σου είναι δικός μου" , και ότι θέλω θα τον κάνω, λογαριασμός μου. Σε κοιτούσαν και γελούσαν είδες την αηδία του κόσμου. Τους κοιτούσες και τους έλεγες τη συμπόνια σου δώσμου. (1ο κουπλε) Πότε δεν θα καταλάβουν εκείνοι, και όταν άπλωνες το χέρι σου με δύναμη στο χτύπαγαν. Μέσα στον πόλεμο σου ζητούσες ειρήνη, και ότι με μόχθο κέρδιζες με θράσος σου το ζήταγαν. Και έτσι κατέληξε μόνη της να μείνει, οι άλλοι δεν καταλάβαν πως γι'αυτήν έχουν ευθύνη. Γιατί αυτό συμβαίνει εκεί έξω, Ελλάδα σημαίνει δίνη, δεν θα σε ξεχάσω Ειρήνη. (Ρεφρέν) Και μια μέρα γνώρισες ένα παιδί, φάνηκε ξηγημένος και με καθαρή ψυχή. Και ανοίχτηκες και μίλησες για ότι σε βασανίζει, μα δεν έκρινες καλά και κάπου εδώ το βάσανο αρχίζει. Και σε είχε πάει βόλτα με το αμάξι, για να τον αγκαλιάσεις η καρδιά σου είχε αναστενάξει. Μα αυτός πάντοτε κοιτούσε το δικό του, άργησες αλλά κατάλαβες το σκοπό του. Και τώρα το να δώσεις τέλος μοιάζει λύτρωση, μοιάζει η λύση σε μια άλυτη εξίσωση. Μα η δύναμη σου από μέσα σου φωνάζει, πριν πάρεις την ήττα παραμάσχαλα τη σκέψη αυτή τινάζει. Και γυρίζεις σπίτι σου μετά τις τρεις, μέσα εκεί δεν ακούγεται να ανασαίνει κανείς. Και γυρνάς μέσα στην πόλη τη μάνα σου για να ψάξεις, σου φέρεται σαν σκουπίδι μα δεν θέλεις να τη χάσεις. Και τα ρούχα που φοράς έχουν ξεφτίσει, και έψαχνες κάποιον να τα πεις και έτσι το κάπνισμα είχες αρχίσει. Μες τον καπνό που φύσαγες είδες μορφές, καμία φορά η μοναξιά φέρνει και σκέψεις τρελές. Και η ζωή σου έφτασε τραγούδι να γίνει, δεν το νιώθουν όλοι, εκείνοι που το τραγουδάνε με λυγμούς μόνο εκείνοι. Και όσο ζεις σε μια λούπα με ότι σου έχει μείνει, περνάει ο καιρός και τώρα η μορφή σου σβήνει. (2ο κουπλε) Πότε δεν θα καταλάβουν εκείνοι, και όταν άπλωνες το χέρι σου με δύναμη στο χτύπαγαν. Μέσα στον πόλεμο τους ζητούσες ειρήνη, και ότι με μόχθο κέρδιζες με θράσος σου το ζήταγαν. Και έτσι κατέληξε μόνη της να μείνει, οι άλλοι δεν καταλάβαν πως γι&apos; αυτήν έχουν ευθύνη. Γιατί αυτό συμβαίνει εκεί έξω, Ελλάδα σημαίνει δίνη, δεν θα σε ξεχάσω Ειρήνη. (Ρεφρέν)
6.
Και σου ζητώ συγγνώμη, άλλα πλάνα είχα για μας, κατάφερα για μένα να έχεις πλέον άλλη γνώμη, συγγνώμη. Προσπάθησα να σε προστατέψω μα κατέληξα από προσπάθειες να στερέψω. Θυσίασα τη χαρά μου για να έχεις εσύ, δεν έβλεπα τους γονείς μου για να μαι μαζί σου. Ήθελα να σε έχω δίπλα μου σε κάθε στιγμή, εγώ δεν άκουσα κανένα, ήθελα να ακούω μόνο τη φωνή σου. Προσπάθησα να σε κρατήσω σφιχτά, μα τόση δύναμη δεν έχω και κάπως έτσι έφυγες. Προσπάθησα να σε κρατήσω αγκαλιά, μα δεν μπορώ για πολύ, μου είπες ούτε εγώ και ξέφυφες. (1ο κουπλέ) Και ενώ σου έμαθα τα βήματα χορεύεις μόνη, συγγνώμη είπα σου ζητώ συγγνώμη. Με άλλους γυρνάς και τους κρατάς όπως εμένα πόρνη. Συγγνώμη είπα σου ζητώ συγγνώμη. Και αν δεν το κατάλαβες ακόμη, ζητώ συγγνώμη από τον εαυτό μου, όχι από εσένα. Και αν δεν το κατάλαβες ακόμη, σου έδωσα ότι έχω, μείνε μακριά από εμένα. (Ρεφρέν) Έριξα δάκρυα για σένα χωρίς να στο πω, κάθε φορά που με άγγιζες γλιστρούσες εξαιτίας τους. Έδιωξα τους φόβους μου μόνο για να σαι εδώ, μα για να γυρίσουν πίσω, τώρα έγινες αιτία τους. Και κακία δεν κρατώ, στο χω ξαναπεί είναι βαρύ το σ'αγαπώ. Τίποτα ποτέ σου μην υπόσχεσαι, τα λόγια που λες πρόσεχε. Και με τη μοναξιά είμαστε φίλοι καλοί, έφυγες όταν σε είχα ανάγκη πιο πολύ. Σημείο ήσουν στο καιρό, με έμαθες να μην εμπιστεύομαι, σε ευχαριστώ. (2ο κουπλέ) Και ενώ σου έμαθα τα βήματα χορεύεις μόνη, συγγνώμη είπα σου ζητώ συγγνώμη. Με άλλους γυρνάς και τους κρατάς όπως εμένα πόρνη. Συγγνώμη είπα σου ζητώ συγγνώμη.

about

Το "ΑΔΡΑΣΤΕΙΑ EP" αποτελείται από 6 κομμάτια και είναι το πρώτο μου ολοκληρωμένο studio album. Τα 6 κομμάτια του "AΔΡΑΣΤΕΙΑ EP" αποτελούν μέρος του πρώτου μου LP που θα κυκλοφορήσει σύντομα... Αδράστεια , Το τετράδιο , Πολίτες ρημαγμένοι , Κύματα , Ειρήνη και Συγγνώμη.

#ATH #UNITED

Written by ΦΙ ΓΑΜΑ in Athens [GR] Released by ΦΙ ΓΑΜΑ ® & © ΦΙ ΓΑΜΑ 2019. All trademarks and logos are protected. All rights reserved. Unauthorized copying, public performance, broadcasting of the record prohibited.


ΦΙ ΓΑΜΑ © All Rights Reserved

credits

released June 27, 2019

Στίχοι: ΦΙ ΓΑΜΑ
Επιμέλεια παραγωγής: ΦΙ ΓΑΜΑ
Μουσική παραγωγή: 1,2,3,5,6 Ruby Audio || 4 Bouklas (Τέταρτη Αγέλη)
Μίξη - Mastering: 1,2,3,5,6 Ruby Audio || 4 Sativa (Λόγος Τιμής)
Ηχογράφηση: 1, Destiny Studio Athens || 2, Black Spot Studio και Music Studio 3 || 3 , 4 , 5 , 6 Black Spot Studio.

license

all rights reserved

tags

about

ΦΙ ΓΑΜΑ Athens, Greece

ΦΙ ΓΑΜΑ © All Rights Reserved

contact / help

Contact ΦΙ ΓΑΜΑ

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like ΦΙ ΓΑΜΑ, you may also like: